The Indo European words namely Diva, dina, dies are derived from the Tamil word Thul which means lustre, brightness and on the analogy of daytime-brightness.
உல் ul (To cause to shine; to illumine, enlighten)-> துல் tul (To cause to shine; to illumine, enlighten)-> துலக்கம் tulakkam, n. 1. Lustre, brightness, splendour; பிரகாசம். துலக்க மெய்தினன் றோமில் களிப்பினே
(கம்பரா. இராவ ணன்களங். 1). 2. Polish, finish, gloss; மெருகு. (W.) 3. Clearness, limpidness, transparency, neatness; தெளிவு. துலக்கமான எழுத்து. (W.)
துல் tul->துலக்கு¹-தல் tulakku-, 5 v. tr. Caus. of துலங்கு¹-. [T. tolaku.] 1. To polish, burnish; மெருகிடுதல். 2. To cause to shine; to illumine, enlighten; பிரகாசிக்கப்பண்ணுதல். 3. To clean, cleanse; சுத்தம்பண்ணுதல். கண்ணாடியை யடிக்கடி துலக்கினாற் பழுதன்றே (கைவல். சந். 48). 4. To explain; to clear up a thing; to expose, reveal; வெளிப்படையாக்குதல். இரகசியத்தைத் துலக்கிச் சொன்னான். Colloq. 5. To whet, sharpen; தீட்டு தல். (பிங்.) துலக்கு² tulakku, n. < துலக்கு-. [K. toḷagu.] Lustre, polish, gloss; மினுக்கு. (W.)
துல் tul->துலங்கு¹-தல் tulaṅku-, 5 v. intr. [T. tulakiñcu, K. toḷagu.] 1. To shine, glitter; to be bright; பிரகாசித்தல். (சூடா.) 2. To be polished, burnished, furbished; ஒப்பமிடப்படுதல். (W.) 3. To be illustrious, conspicuous; பிரசித்த மாதல். (W.) 4. To be clear, perspicuous; தெளிவாதல். துலங்கிய வமுதம் (கல்லா. 5). 5. To be excellent, splendid; சிறத்தல். (W.)
துல் tul-> துள் tuḷ->துளக்கு³-தல் tuḷakku-, 5 v. tr. < துலக்கு-. [M. tuḷakku.] To polish; விளக்குதல். (யாழ். அக.)
துள் tuḷ->துளக்கம்² tuḷakkam, n. [M. tuḷakkam.] 1. Brightness, splendour, gloss, lustre; ஒளி. 2. The 15th nakṣatra; சோதிநாள். (பிங்.)
துள் tuḷ->துளங்கு²-தல் tuḷaṅku-, 5 v. intr. < துலங்கு-. [K. toḷagu.] To shine; to be bright, luminous; to radiate; பிரகாசித்தல். துளங்கு மிளம் பிறையாளன் (தேவா. 88, 10).
துளங்கொளி tuḷaṅkoḷi, n. 1. Dazzling brightness; மிக்கவொளி. (W.) 2. The 18th nakṣatra. See கேட்டை¹. ஒங்கும் பனை துளங்கொளி புரட்டாதி (இலக். வி. 791).
துள் tuḷ->துளும்பு-தல் tuḷumpu- , 5 v. intr. To sparkle, glitter, shine; விளங்குதல். உவாக்கண்மீ . . . தேவரிற் றுளும்பினார் (சூளா. தூது. 73).
துள் tuḷ-> (திள் tiḷ)-> திக tika-> திகழ்¹-தல் tikaḻ-, 4 v. intr. 1. [M. tika- ḻuka.] To shine, as diamonds; to glimmer, as stars; to be brilliant; விளங்குதல். மீன்றிகழ் விசும்பின் (புறநா. 25). 2. To be eminent; to excel; சிறப்பு மிகுதல். மொய்திகழ் வேலோன் (பு. வெ. 6, 25, கொளு).--tr. To contain, hold; உள்ளடக்கிக்கொள்ளுதல். ஒண்குழை திகழு மொளி கெழு திருமுகம் (மதுரைக். 448).
திகழ்² tikaḻ, n. Brightness, lustre, splendour
திகழ்²->திகழ்ச்சி tikaḻcci, n. Brightness, lustre, splendour
திகழ்² tikaḻ->திகழ்த்து-தல் tikaḻttu-, 5 v. tr. Caus. of திகழ்-. 1. To explain clearly, make clear; தெளி வாக விளக்குதல். பொருளை யொரு சொல்லாற் றிகழ்த்துதற்கு (சிவப். பிரபந். சிவஞான. தாலாட்டு. 63). 2. To show clearly; விளங்கக்காட்டுதல். விரிந்தபட மோவியங்கள் பலதிகழ்த்தி (வேதா. சூ. 61). 3. To beautify, adorn; அழகுறுத்துதல்.
திகழ் tikaḻ->திகழ்வு tikaḻvu, n. < திகழ்-. Brightness, lustre, splendour; பிரகாசம். திகழ்வு கண்டுவந்து (கோயிற்பு. பதஞ்ச. 88).
திகழ் tikaḻ->திங்கள் tiṅkaḷ , n. [K. tiṅgaḷ, M. tiṅkal.] 1. Moon; சந்திரன். பன்மீனாப்பட் டிங்கள்போலவும்
திங்கணாள் tiṅkaṇāḷ, n. < id. + நாள். The fifth nakṣatra, as having the moon for its presiding deity; [சந்திரனை அதிதேவதையாகக் கொண்ட நாள்] மிருகசீரிடம். (சூடா.)
திங்கண்முக்குடையான் tiṅkaṇ-muk- kuṭaiyāṉ, n. < id. +. Arhat; அருகன். திங்கண் முக்குடையான் செழுமாநகர் (சீவக. 139).
திங்கட்கண்ணியன் tiṅkaṭ-kaṇṇiyaṉ, n. < திங்கள் +. Šiva, as having moon on His head; [சந்திரனை முடியிற்கொண்டவன்] சிவன். புதுத்திங்கட்கண்ணியான் பொற்பூண் ஞான்றன்ன (கலித். 150, 17).
திங்கண்மணி tiṅkaṇ-maṇi, n. < id. +. Moonstone; சந்திரகாந்தக்கல். நீர்தங்கு திங் கண்மணி நீணிலந் தன்னு ளோங்கி (சீவக. 1960
திங்கட்காசு tiṅkaṭ-kācu, n. < id. +. An ancient monthly tax; மாதந்தோறும் தண்டிவந்த ஒரு பழைய வரி. இலைவாணியப் பாட்டமுந் திங்கட் காசும் (T. A. S. i, 165).
திங்கட்கிழமை tiṅkaṭ-kiḻamai, n. < id. +. Monday; சந்திரனுக்குரியதும் வாரத்தில் இரண் டாவதுமான நாள்.
திங்கட்குடையோன் tiṅkaṭ-kuṭaiyōṉ, n. < id. +. The Hindu god of love, as having the moon for his umbrella; [சந்திரனைக் குடையாகக் கொண்டவன்] மன்மதன். (சூடா.)
திங்கட்குலன் tiṅkaṭ-kula, n. < id. +. Pāṇṭiyaṉ, as belonging to the lunar race; [சந்திரகுலத்தோன்] பாண்டியன். திங்கட்குலனறி யச் செப்புங்கள் (தனிப்பா. i, 178, 4).
திங்கட்குழவி tiṅkaṭ-kuḻavi, n. < id. +. The crescent; பிறைச்சந்திரன். திங்கட்குழவி வருக (கலித். 80, 18).
திக tika->திவ tiva-> திவள்(ளு)-தல் tivaḷ- , 2 v. intr. 1. To stagger, bend, as when unable to support a weight; to be supple or yielding; துவளுதல். திவளவன்னங்க டிருநடை காட்டுவ (கம்பரா. பம்பை. 18). 2. To fade, wither; வாடுதல். அனங்க னெய்யக் குழைந்துதார் திவண்ட தன்றே (சீவக. 2062). 3. To move, as on the ground; to swing; கிடந்தசைதல். குண்டலமும் . . . மணித்தொத்து நிலந்திவள (சீவக. 3022). 4. To shine; விளங்குதல். திவளும் வெண்மதிபோல் (திவ். பெரியதி. 2, 7, 1).
திவ tiva-> दिव् div I. 4 P. 1 To shine, be bright;
திவ tiva->दिव् div f. 1 The heaven; -2 The sky; -3 A day; -4 Light, brilliance. -5 Fire, glow of fire. N. B.
திக tika->திவ tiva->திவசம் tivasam, n. 1. Day- time; பகல். (பிங்.) 2. Day; நாள். இத்திவசத் தின் முடித்தும் (கம்பரா. நாகபா. 171). 3. Anniversary commemorative of a person's death; சிராத்தம். எத்திவசமும் புசித்திவ்வுலகை வஞ்சிக்குந் திருடர் (பிரபோத. 11, 5).
திக tika->O.E. dæg->Eng. Day, Lat. dies, Bret. deiz, Arm. tiw
திவசம் tivasam-> दिवसम् divasam. A day;
திக tika-> திவ tiva->திவம்¹ tivam, n. 1. Heaven; பரம பதம். திவத்திலும் பசுநிரை மேய்ப்புவத்தி (திவ். திருவாய். 10, 3, 10). 2. Sky; வானம். (யாழ் அக.)
திவ tiva-> दिवम् 1 Heaven. -2 The sky; -3 A day. -4 A forest, wood, thicket.
திவ tiva-> दिवन् divan n. The heaven. -m. A day.
திக tika->திவ tiva->திவம்² tivam, n. திவா, 1. (சங். அக.)
திவ tiva-> திவா tivā, n. 1. Day-time; பகல். (பிங்.) திவாவினந்தமாகிய மாலையே (பிரமோத். 6, 2). 2. Day; நாள். (திவா.) நீ தகைமைகொண்ட திவாத் தினில் (இரகு. அயனு. 14). 3. See திவி².
திவாகரம் tivākaram, n. The earliest of the extant Tamil glossaries, composed under the patronage of Ampar-c-cēntaṉ by Tivākara- muṉivar; அம்பர்ச்சேந்தன் ஆதரவில் திவாகரமுனிவ ரியற்றியதும் இப்போது வழங்கும் தமிழ்நிகண்டுகளில் மிகப்பழமையுள்ளதுமான நிகண்டு.
திவாகரன் tivā-karaṉ, n. < divā-kara. 1. Sun; சூரியன். திவாகரனே யன்ன பேரொளி வாணன் (தஞ்சைவா. 119). 2. The author of Tivākaram; திவாகர நிகண்டின் ஆசிரியர்.
துல் tul-> (தில் til)->(தின் tin)->தினம் tiṉam,. n. 1. Day of 24 hours; நாள் 2. Daytime; பகல். (பிங்.) 3. Constellation; நட்சத்திரம். சித்திரைத் தினத்து (திருவாலவா. 1, 33).--adv. See தினந்தோறும் தினம் வந்துகொண்டிருக்கிறான்.
Lith. diena; O.C.S. dini, Pol. dzien, Rus. den
தினம்பார்-த்தல் tiṉam-pār-, v. intr. < தினம் +. To choose a lucky or auspicious day; நல்லநாள் பார்த்தல். (W.)
दिनः dinḥ दिनम् din nam 1 Day (opp. रात्रि) -2 A day (including the night), a period of 24 hours;
துல் tul-> (தில் til)-> தி ti-> தீ²-தல் tī, 4 v. intr. 1. To be burnt; எரிந்துபோதல். சிறைதீந்த பருந்தும் (கல்லா. 7). 2. To be withered or blighted, as growing crops in times of drought; பயிர்முதலியன கருகுதல். 3. To be charred or burnt, as food in cooking; சோறுமுதலியன காந்துதல். 4. To be hot with anger; to be inflamed; சீற்றங்கொள்ளுதல். அவள் திகிறாள். 5. To perish; to be ruined; அழிதல். வினையாவுந் தீவதுசெய்யும் (இரகு. அயனுதய. 32).
தீ³-த்தல் tī-, 11 v.-. [K. šī.] 1. To allow food to be charred in cooking; to burn; காந்தவைத்தல். 2. To dry up water, as the sun; to cause humours to be absorbed in the body by means of external application; to boil and dry fish so that it may keep; காயச் செய்தல். 3. To cause to wither, as growing crops; பயிர்முதலியன கருகச்செய்தல். 4. To scar, cauterise; சுடுதல். (W.)
தீ&sup4; tī, . 1. [K. M. tī.] Fire, one of pañca-pūtam, q. v.; பஞ்சபூதங்களுள் ஒன்றாகிய நெருப்பு. வளித்தலைஇய தீயும் (புறநா. 2). 2. Lamp; விளக்கு. தீத்துரீஇயற்று (குறள், 929). 3. Sacrificial fire. See வேதாக்கினி. தீத்திறம் புரிந்தோன் (சிலப். 11, 57). 4. Digesting heat. See சாட ராக்கினி. (தைலவ. தைல.) 5. Anger; கோபம். மன்னர்தீ யீண்டு தங்கிளையோடு மெரித்திடும் (சீவக. 250). 6. Evil; தீமை. தீப்பால தான்பிறர்கட் செய் யற்க (குறள், 206). 7. Poison; விடம். வேகவெந் தீநாகம் (மணி. 20, 98). 8. Hell; நரகம். அழுக் காறு . . . தீயுழி யுய்த்துவிடும் (குறள், 168).
தீ&sup5; tī, n. Knowledge, understanding, intellect; ஞானம். தீதா வசவநிமலர் செல்வா (கந்தரத். 31).-> धीः dhīḥ (a) Intellect, understanding
தீப்பி tīppi, n. Fire; நெருப்பு. (யாழ். அக.)
தீப்பி tīppi -> தீப்பியம் tīppiyam, n. Flame; சுவாலை. (யாழ். அக.)
தீப்பி tīppi -> தீபம்¹ tīpam, n. 1. Lamp, light; விளக்கு. தூபநற் றீபம் வைம்மின் (திருவாச. 9, 1). 2. Lamp-stand; விளக்குத்தண்டு. (பிங்.) 3. The fifteenth nakṣatra. See சோதிநாள். (பிங்.) 4. See தீபமரம். சிந்துரந் திலகந் தீபம் (இரகு. ஆற்று. 11).
தீபம்¹ tīpam,->दीप् dīp 4 Ā. 1 To shine, blaze, (fig. also); -2 To burn, be lighted; -3 To glow, be inflamed or excited, increase (fig. also); . -4 To be fired with anger; -5 To be illustrious.
தீபம்¹ tīpam,->दीपः dīpḥ1 A lamp, light;
தீபம்பார்-த்தல் tīpam-pār-, v. intr. < தீபம்¹ +. 1. To light lamps, as in a temple; கோயில் முதலிய இடங்களில் விளக்கிடுதல். Nāñ. 2. To attend to lights, as in a temple; கோயில் முதலியவற்றில் இட்டவிளக்கை அவியாமற் பார்த்துக் கொள்ளுதல். Loc.
தீபகம் tīpakam, n. 1. Lamp, light; விளக்கு. 2. A figure of speech. See தீவகம்¹, 2. (தண்டி. 38, உரை.) 3. Decoying bird or beast; பார்வைவிலங்கு. ஒரு தீபகம்போல் வரு மண்ணல் (திருவிளை. வர்தவூ. 46).
தீபதி tīpati, n. < தீ&sup4; + பதி. Fire-god; அக்கினி. (பிங்.)
தீபகம் tīpakam->தீபிகை tīpikai, n. Lamp; விளக்கு. (சங். அக.)->दीपक dīpaka. a. (-पिका f.) 1 Kindling, inflaming. -2 Illuminating, making bright. -3 Illustrating, beautifying, making illustrious. -4 Exciting, making intense; -कः 1 A light, lamp;
தீ&sup4; tī,-> தீப்பி tīppi->தீபனம் tīpaṉam , n. 1. Stimulant, exciting agent; அதிகப்படுத்துவது. இசையுங் கூத்தும் காமத்திற்குத் தீபனமாகலின் (சீவக. 2597, உரை). 2. Hunger; பசி. கூர்த்த தீபனங்கூடக் குறுகினர்க்கு ( சிவதரு. பாவ. 79)
தீபனம் tīpaṉam->दीपन dīpana. a. 1 Kindling, inflaming, &c. -2 Digestive, tonic. -3 Exciting, animating, stimulating; -नम् 1 Kind- ling, inflaming. -2 A tonic stimulating digestion. -3 Exciting, stimulating. -4 Lighting, illuminating. -5 Promoting digestion. -6 Saffron. -नः see दीपकः (4).
दीपनीय dīpanīya a. 1 To be lighted or set on fire. -2 Com- bustible, inflammable. -3 To be excited or stimulated.
दीपिका dīpikā 1 A light, torch; -2 (At the end of comp.) Illustrator. elucidator as in तर्कदीपिका. -3 Moonlight
दीपित dīpita. p. p. 1 Set on fire. -2 Inflamed. -3 IIIu- minated. -4 Manifested. -5 Excited, stimulated.
दीपितृ dīpitṛ m. An illuminator, enlightener, P.III. 2.153.
दीपिन् dīpin. a. 1 Inflaming, kindling; -2 Illuminating. -3 Shining, bright.
दीप्त dīpta दीप्त p. p. 1 Lighted, inflamed, kindled; -2 Glowing, hot, flashing, radiant. -3 Illuminated. -4 Excited, stimulated. -5 Luminous, bright;-6 Heated by the sun, exposed to sunshine
दीप्तकः dīptakḥ. A kind of disease of the nose
दीप्तिः dīptiḥ. f. 1 Brightness, splendour, brilliance, lustre. -2 Brilliancy of beauty, extreme loveliness; -3 Lac. -4 Brass. -5 The flash-like flight of an arrow.
दीप्य dīpya a. 1 To be kindled, inflammable.
தீப்பி tīppi->தீப்பிரம் tīppiram, n. Brilliance; பிரகாசம். (யாழ். அக.)
தீப்பிரம் tīppiram->दीप्र dīpra a. Shining, brilliant, radiant, resplendent; -प्रः Fire.
தீப்பிரம் tīppiram->தீப்பிரயகம் tīppirayakam, n. See தீப்பியம், 1. (சங். அக.) தீப்பு tīppu, n. < தீ³-. Scorching; blackening by fire; தீயாற் கருக்குகை. (சங். அக.)
தீமடு-த்தல் tī-maṭu- , v. intr. < id. +. 1. To kindle fire; நெருப்பு மூட்டுதல். கொலைஞ ருலை யேற்றித் தீமடுப்ப (நாலடி, 331). 2. To throw into the fire; நெருப்பிலிடுதல்
தீ²-> தீய்¹-தல் tīy-, 4 v. intr. < தீ&sup4;.
தீய்²-த்தல் tīy-, 11 v. tr. Caus. of தீய்¹-. See தீ³-. கொதித்திமை தீய்த்தொளிர் செங்கண் (கூர்மபு. அட்டமூர். 3).
தீய்¹tīy->தீய்வு tīyvu, n. Blighting of crops; பயிர் கரிந்துபோகை.
தீயகம் tī-y-akam, n. < தீ&sup4; + அகம். Hell, as a place of fire; [நெருப்புள்ள இடம்] நரகம். (W.)
தீய்¹tī-> தீயல் tīyal, n. . 1. That which is burnt in cooking, or over-cooked; சமையலிற் கருகினது. (W.) 2. A thick dry curry; பொரிக் கறி. (W.) 3. A kind of sauce; குழம்புவகை. Loc.
தீயல் tīyal->தீசல் tīcal, n. 1. That which is overcooked or burnt; சமையலிற் கருகியது.
தீயல்வழி-த்தல் tīyal-vaḻi-, v. intr. < தீயல் +. To scrape off and eat the burnt part of that which adheres to the pot, either from meanness or poverty; உலோபத்தாலாவது வறுமை யாலாவது சட்டிசுரண்டிக் காந்தலுணவைத் தின்னுதல். (W.)
தீ²->தீயவு tīyavu, n. See தீயல், 1. (W.)
தீவகம்¹ tīvakam, n. 1. Lighted lamp, flame; விளக்கு. 2. (Rhet.) Figure of speech in which a word is construed with other words preceding or succeeding, of three varieties, viz., mutaṉilai-t-tīvakam, iṭainilai-t-tīvakam, kaṭainilai-t-tīvakam; முத னிலைத்தீவகம், இடைநிலைத்தீவகம், கடைநிலைத்தீவகம் என மூவகைப்பட்டு ஒரு சொல் ஓரிடத்தினின்று பலவிடத் துஞ்சென்று பொருள்விளக்கும் அணி. (தண்டி. 38.) 3. Decoy-bird, decoy-beast; பார்வை விலங்கு. தீவக மாமென வருவாய் வந்து (சிவப்பிர. பாயி. 8).
தீவட்டி tī-vaṭṭi, n. [T. diviṭi, K. Tu. dīvaṭi, M. tīpaṭṭi.] 1. Torch, flambeau; தீப்பந்தம். இருளறு தீவட்டிக ளெண்ணில முன் செல்ல (பணவீடு. 76). 2. See தீவட்டித்தடியன்.
தீபம்¹ tīpam->தீவம்¹ tīvam, n. Lamp; விளக்கு செம்பொற் றீவங்க ளுமலிதர (கோயிற்பு. திருவிழா.3).
தீபம்¹ tīpam->தீவனம் tīvaṉam, n. 1. Appetite; பசி. 2. Food for animals; fodder, straw for cattle; கால்நடைகளின் உணவு. Colloq.
தீ tī->தீவான்³ tīvāṉ, n. Wretched fellow deserving to be burnt alive; எரிக்கப்படத்தக்க அற்பன். இந்தத் தீவான் என்ன நிலை நிற்கிறான்?
தீபிகை tīpikai->தீவிகை tīvikai, n. Lamp. See தீபிகை. மீன்குழாத்தி னெங்குத் தீவிகை (சீவக. 2325).
தீவிரம் tīviram , n. Sun's ray; சூரியகிரணம். (பிங்.)
தீத்தகம் tīttakam, n. Gold; பொன். (யாழ். அக.)
தீ tī->தீத்தி tītti, n. (யாழ். அக.) 1. Brightness; ஒளி. 2. Beauty; அழகு. 3. Bell-metal; வெண்கலம்.
தீத்தி tītti-> தீத்தகம் tīttakam, n. Gold; பொன். (யாழ். அக.)
தீ tī-> தீத்தம்¹ tīttam, n. தீத்தமுதலைந்தும் . . . வாய்த்தன (சைவச. பொது. 332).-> தித்தம் tittam, n. Effulgence; ஒளி. தித்த தவர் (மேருமந். 1097).
உல் ul (To cause to shine; to illumine, enlighten)-> துல் tul (To cause to shine; to illumine, enlighten)-> துலக்கம் tulakkam, n. 1. Lustre, brightness, splendour; பிரகாசம். துலக்க மெய்தினன் றோமில் களிப்பினே
(கம்பரா. இராவ ணன்களங். 1). 2. Polish, finish, gloss; மெருகு. (W.) 3. Clearness, limpidness, transparency, neatness; தெளிவு. துலக்கமான எழுத்து. (W.)
துல் tul->துலக்கு¹-தல் tulakku-, 5 v. tr. Caus. of துலங்கு¹-. [T. tolaku.] 1. To polish, burnish; மெருகிடுதல். 2. To cause to shine; to illumine, enlighten; பிரகாசிக்கப்பண்ணுதல். 3. To clean, cleanse; சுத்தம்பண்ணுதல். கண்ணாடியை யடிக்கடி துலக்கினாற் பழுதன்றே (கைவல். சந். 48). 4. To explain; to clear up a thing; to expose, reveal; வெளிப்படையாக்குதல். இரகசியத்தைத் துலக்கிச் சொன்னான். Colloq. 5. To whet, sharpen; தீட்டு தல். (பிங்.) துலக்கு² tulakku, n. < துலக்கு-. [K. toḷagu.] Lustre, polish, gloss; மினுக்கு. (W.)
துல் tul->துலங்கு¹-தல் tulaṅku-, 5 v. intr. [T. tulakiñcu, K. toḷagu.] 1. To shine, glitter; to be bright; பிரகாசித்தல். (சூடா.) 2. To be polished, burnished, furbished; ஒப்பமிடப்படுதல். (W.) 3. To be illustrious, conspicuous; பிரசித்த மாதல். (W.) 4. To be clear, perspicuous; தெளிவாதல். துலங்கிய வமுதம் (கல்லா. 5). 5. To be excellent, splendid; சிறத்தல். (W.)
துல் tul-> துள் tuḷ->துளக்கு³-தல் tuḷakku-, 5 v. tr. < துலக்கு-. [M. tuḷakku.] To polish; விளக்குதல். (யாழ். அக.)
துள் tuḷ->துளக்கம்² tuḷakkam, n. [M. tuḷakkam.] 1. Brightness, splendour, gloss, lustre; ஒளி. 2. The 15th nakṣatra; சோதிநாள். (பிங்.)
துள் tuḷ->துளங்கு²-தல் tuḷaṅku-, 5 v. intr. < துலங்கு-. [K. toḷagu.] To shine; to be bright, luminous; to radiate; பிரகாசித்தல். துளங்கு மிளம் பிறையாளன் (தேவா. 88, 10).
துளங்கொளி tuḷaṅkoḷi, n. 1. Dazzling brightness; மிக்கவொளி. (W.) 2. The 18th nakṣatra. See கேட்டை¹. ஒங்கும் பனை துளங்கொளி புரட்டாதி (இலக். வி. 791).
துள் tuḷ->துளும்பு-தல் tuḷumpu- , 5 v. intr. To sparkle, glitter, shine; விளங்குதல். உவாக்கண்மீ . . . தேவரிற் றுளும்பினார் (சூளா. தூது. 73).
துள் tuḷ-> (திள் tiḷ)-> திக tika-> திகழ்¹-தல் tikaḻ-, 4 v. intr. 1. [M. tika- ḻuka.] To shine, as diamonds; to glimmer, as stars; to be brilliant; விளங்குதல். மீன்றிகழ் விசும்பின் (புறநா. 25). 2. To be eminent; to excel; சிறப்பு மிகுதல். மொய்திகழ் வேலோன் (பு. வெ. 6, 25, கொளு).--tr. To contain, hold; உள்ளடக்கிக்கொள்ளுதல். ஒண்குழை திகழு மொளி கெழு திருமுகம் (மதுரைக். 448).
திகழ்² tikaḻ, n. Brightness, lustre, splendour
திகழ்²->திகழ்ச்சி tikaḻcci, n. Brightness, lustre, splendour
திகழ்² tikaḻ->திகழ்த்து-தல் tikaḻttu-, 5 v. tr. Caus. of திகழ்-. 1. To explain clearly, make clear; தெளி வாக விளக்குதல். பொருளை யொரு சொல்லாற் றிகழ்த்துதற்கு (சிவப். பிரபந். சிவஞான. தாலாட்டு. 63). 2. To show clearly; விளங்கக்காட்டுதல். விரிந்தபட மோவியங்கள் பலதிகழ்த்தி (வேதா. சூ. 61). 3. To beautify, adorn; அழகுறுத்துதல்.
திகழ் tikaḻ->திகழ்வு tikaḻvu, n. < திகழ்-. Brightness, lustre, splendour; பிரகாசம். திகழ்வு கண்டுவந்து (கோயிற்பு. பதஞ்ச. 88).
திகழ் tikaḻ->திங்கள் tiṅkaḷ , n. [K. tiṅgaḷ, M. tiṅkal.] 1. Moon; சந்திரன். பன்மீனாப்பட் டிங்கள்போலவும்
திங்கணாள் tiṅkaṇāḷ, n. < id. + நாள். The fifth nakṣatra, as having the moon for its presiding deity; [சந்திரனை அதிதேவதையாகக் கொண்ட நாள்] மிருகசீரிடம். (சூடா.)
திங்கண்முக்குடையான் tiṅkaṇ-muk- kuṭaiyāṉ, n. < id. +. Arhat; அருகன். திங்கண் முக்குடையான் செழுமாநகர் (சீவக. 139).
திங்கட்கண்ணியன் tiṅkaṭ-kaṇṇiyaṉ, n. < திங்கள் +. Šiva, as having moon on His head; [சந்திரனை முடியிற்கொண்டவன்] சிவன். புதுத்திங்கட்கண்ணியான் பொற்பூண் ஞான்றன்ன (கலித். 150, 17).
திங்கண்மணி tiṅkaṇ-maṇi, n. < id. +. Moonstone; சந்திரகாந்தக்கல். நீர்தங்கு திங் கண்மணி நீணிலந் தன்னு ளோங்கி (சீவக. 1960
திங்கட்காசு tiṅkaṭ-kācu, n. < id. +. An ancient monthly tax; மாதந்தோறும் தண்டிவந்த ஒரு பழைய வரி. இலைவாணியப் பாட்டமுந் திங்கட் காசும் (T. A. S. i, 165).
திங்கட்கிழமை tiṅkaṭ-kiḻamai, n. < id. +. Monday; சந்திரனுக்குரியதும் வாரத்தில் இரண் டாவதுமான நாள்.
திங்கட்குடையோன் tiṅkaṭ-kuṭaiyōṉ, n. < id. +. The Hindu god of love, as having the moon for his umbrella; [சந்திரனைக் குடையாகக் கொண்டவன்] மன்மதன். (சூடா.)
திங்கட்குலன் tiṅkaṭ-kula, n. < id. +. Pāṇṭiyaṉ, as belonging to the lunar race; [சந்திரகுலத்தோன்] பாண்டியன். திங்கட்குலனறி யச் செப்புங்கள் (தனிப்பா. i, 178, 4).
திங்கட்குழவி tiṅkaṭ-kuḻavi, n. < id. +. The crescent; பிறைச்சந்திரன். திங்கட்குழவி வருக (கலித். 80, 18).
திக tika->திவ tiva-> திவள்(ளு)-தல் tivaḷ- , 2 v. intr. 1. To stagger, bend, as when unable to support a weight; to be supple or yielding; துவளுதல். திவளவன்னங்க டிருநடை காட்டுவ (கம்பரா. பம்பை. 18). 2. To fade, wither; வாடுதல். அனங்க னெய்யக் குழைந்துதார் திவண்ட தன்றே (சீவக. 2062). 3. To move, as on the ground; to swing; கிடந்தசைதல். குண்டலமும் . . . மணித்தொத்து நிலந்திவள (சீவக. 3022). 4. To shine; விளங்குதல். திவளும் வெண்மதிபோல் (திவ். பெரியதி. 2, 7, 1).
திவ tiva-> दिव् div I. 4 P. 1 To shine, be bright;
திவ tiva->दिव् div f. 1 The heaven; -2 The sky; -3 A day; -4 Light, brilliance. -5 Fire, glow of fire. N. B.
திக tika->திவ tiva->திவசம் tivasam, n. 1. Day- time; பகல். (பிங்.) 2. Day; நாள். இத்திவசத் தின் முடித்தும் (கம்பரா. நாகபா. 171). 3. Anniversary commemorative of a person's death; சிராத்தம். எத்திவசமும் புசித்திவ்வுலகை வஞ்சிக்குந் திருடர் (பிரபோத. 11, 5).
திக tika->O.E. dæg->Eng. Day, Lat. dies, Bret. deiz, Arm. tiw
திவசம் tivasam-> दिवसम् divasam. A day;
திக tika-> திவ tiva->திவம்¹ tivam, n. 1. Heaven; பரம பதம். திவத்திலும் பசுநிரை மேய்ப்புவத்தி (திவ். திருவாய். 10, 3, 10). 2. Sky; வானம். (யாழ் அக.)
திவ tiva-> दिवम् 1 Heaven. -2 The sky; -3 A day. -4 A forest, wood, thicket.
திவ tiva-> दिवन् divan n. The heaven. -m. A day.
திக tika->திவ tiva->திவம்² tivam, n. திவா, 1. (சங். அக.)
திவ tiva-> திவா tivā, n. 1. Day-time; பகல். (பிங்.) திவாவினந்தமாகிய மாலையே (பிரமோத். 6, 2). 2. Day; நாள். (திவா.) நீ தகைமைகொண்ட திவாத் தினில் (இரகு. அயனு. 14). 3. See திவி².
திவாகரம் tivākaram, n. The earliest of the extant Tamil glossaries, composed under the patronage of Ampar-c-cēntaṉ by Tivākara- muṉivar; அம்பர்ச்சேந்தன் ஆதரவில் திவாகரமுனிவ ரியற்றியதும் இப்போது வழங்கும் தமிழ்நிகண்டுகளில் மிகப்பழமையுள்ளதுமான நிகண்டு.
திவாகரன் tivā-karaṉ, n. < divā-kara. 1. Sun; சூரியன். திவாகரனே யன்ன பேரொளி வாணன் (தஞ்சைவா. 119). 2. The author of Tivākaram; திவாகர நிகண்டின் ஆசிரியர்.
துல் tul-> (தில் til)->(தின் tin)->தினம் tiṉam,. n. 1. Day of 24 hours; நாள் 2. Daytime; பகல். (பிங்.) 3. Constellation; நட்சத்திரம். சித்திரைத் தினத்து (திருவாலவா. 1, 33).--adv. See தினந்தோறும் தினம் வந்துகொண்டிருக்கிறான்.
Lith. diena; O.C.S. dini, Pol. dzien, Rus. den
தினம்பார்-த்தல் tiṉam-pār-, v. intr. < தினம் +. To choose a lucky or auspicious day; நல்லநாள் பார்த்தல். (W.)
दिनः dinḥ दिनम् din nam 1 Day (opp. रात्रि) -2 A day (including the night), a period of 24 hours;
துல் tul-> (தில் til)-> தி ti-> தீ²-தல் tī, 4 v. intr. 1. To be burnt; எரிந்துபோதல். சிறைதீந்த பருந்தும் (கல்லா. 7). 2. To be withered or blighted, as growing crops in times of drought; பயிர்முதலியன கருகுதல். 3. To be charred or burnt, as food in cooking; சோறுமுதலியன காந்துதல். 4. To be hot with anger; to be inflamed; சீற்றங்கொள்ளுதல். அவள் திகிறாள். 5. To perish; to be ruined; அழிதல். வினையாவுந் தீவதுசெய்யும் (இரகு. அயனுதய. 32).
தீ³-த்தல் tī-, 11 v.-. [K. šī.] 1. To allow food to be charred in cooking; to burn; காந்தவைத்தல். 2. To dry up water, as the sun; to cause humours to be absorbed in the body by means of external application; to boil and dry fish so that it may keep; காயச் செய்தல். 3. To cause to wither, as growing crops; பயிர்முதலியன கருகச்செய்தல். 4. To scar, cauterise; சுடுதல். (W.)
தீ&sup4; tī, . 1. [K. M. tī.] Fire, one of pañca-pūtam, q. v.; பஞ்சபூதங்களுள் ஒன்றாகிய நெருப்பு. வளித்தலைஇய தீயும் (புறநா. 2). 2. Lamp; விளக்கு. தீத்துரீஇயற்று (குறள், 929). 3. Sacrificial fire. See வேதாக்கினி. தீத்திறம் புரிந்தோன் (சிலப். 11, 57). 4. Digesting heat. See சாட ராக்கினி. (தைலவ. தைல.) 5. Anger; கோபம். மன்னர்தீ யீண்டு தங்கிளையோடு மெரித்திடும் (சீவக. 250). 6. Evil; தீமை. தீப்பால தான்பிறர்கட் செய் யற்க (குறள், 206). 7. Poison; விடம். வேகவெந் தீநாகம் (மணி. 20, 98). 8. Hell; நரகம். அழுக் காறு . . . தீயுழி யுய்த்துவிடும் (குறள், 168).
தீ&sup5; tī, n. Knowledge, understanding, intellect; ஞானம். தீதா வசவநிமலர் செல்வா (கந்தரத். 31).-> धीः dhīḥ (a) Intellect, understanding
தீப்பி tīppi, n. Fire; நெருப்பு. (யாழ். அக.)
தீப்பி tīppi -> தீப்பியம் tīppiyam, n. Flame; சுவாலை. (யாழ். அக.)
தீப்பி tīppi -> தீபம்¹ tīpam, n. 1. Lamp, light; விளக்கு. தூபநற் றீபம் வைம்மின் (திருவாச. 9, 1). 2. Lamp-stand; விளக்குத்தண்டு. (பிங்.) 3. The fifteenth nakṣatra. See சோதிநாள். (பிங்.) 4. See தீபமரம். சிந்துரந் திலகந் தீபம் (இரகு. ஆற்று. 11).
தீபம்¹ tīpam,->दीप् dīp 4 Ā. 1 To shine, blaze, (fig. also); -2 To burn, be lighted; -3 To glow, be inflamed or excited, increase (fig. also); . -4 To be fired with anger; -5 To be illustrious.
தீபம்¹ tīpam,->दीपः dīpḥ1 A lamp, light;
தீபம்பார்-த்தல் tīpam-pār-, v. intr. < தீபம்¹ +. 1. To light lamps, as in a temple; கோயில் முதலிய இடங்களில் விளக்கிடுதல். Nāñ. 2. To attend to lights, as in a temple; கோயில் முதலியவற்றில் இட்டவிளக்கை அவியாமற் பார்த்துக் கொள்ளுதல். Loc.
தீபகம் tīpakam, n. 1. Lamp, light; விளக்கு. 2. A figure of speech. See தீவகம்¹, 2. (தண்டி. 38, உரை.) 3. Decoying bird or beast; பார்வைவிலங்கு. ஒரு தீபகம்போல் வரு மண்ணல் (திருவிளை. வர்தவூ. 46).
தீபதி tīpati, n. < தீ&sup4; + பதி. Fire-god; அக்கினி. (பிங்.)
தீபகம் tīpakam->தீபிகை tīpikai, n. Lamp; விளக்கு. (சங். அக.)->दीपक dīpaka. a. (-पिका f.) 1 Kindling, inflaming. -2 Illuminating, making bright. -3 Illustrating, beautifying, making illustrious. -4 Exciting, making intense; -कः 1 A light, lamp;
தீ&sup4; tī,-> தீப்பி tīppi->தீபனம் tīpaṉam , n. 1. Stimulant, exciting agent; அதிகப்படுத்துவது. இசையுங் கூத்தும் காமத்திற்குத் தீபனமாகலின் (சீவக. 2597, உரை). 2. Hunger; பசி. கூர்த்த தீபனங்கூடக் குறுகினர்க்கு ( சிவதரு. பாவ. 79)
தீபனம் tīpaṉam->दीपन dīpana. a. 1 Kindling, inflaming, &c. -2 Digestive, tonic. -3 Exciting, animating, stimulating; -नम् 1 Kind- ling, inflaming. -2 A tonic stimulating digestion. -3 Exciting, stimulating. -4 Lighting, illuminating. -5 Promoting digestion. -6 Saffron. -नः see दीपकः (4).
दीपनीय dīpanīya a. 1 To be lighted or set on fire. -2 Com- bustible, inflammable. -3 To be excited or stimulated.
दीपिका dīpikā 1 A light, torch; -2 (At the end of comp.) Illustrator. elucidator as in तर्कदीपिका. -3 Moonlight
दीपित dīpita. p. p. 1 Set on fire. -2 Inflamed. -3 IIIu- minated. -4 Manifested. -5 Excited, stimulated.
दीपितृ dīpitṛ m. An illuminator, enlightener, P.III. 2.153.
दीपिन् dīpin. a. 1 Inflaming, kindling; -2 Illuminating. -3 Shining, bright.
दीप्त dīpta दीप्त p. p. 1 Lighted, inflamed, kindled; -2 Glowing, hot, flashing, radiant. -3 Illuminated. -4 Excited, stimulated. -5 Luminous, bright;-6 Heated by the sun, exposed to sunshine
दीप्तकः dīptakḥ. A kind of disease of the nose
दीप्तिः dīptiḥ. f. 1 Brightness, splendour, brilliance, lustre. -2 Brilliancy of beauty, extreme loveliness; -3 Lac. -4 Brass. -5 The flash-like flight of an arrow.
दीप्य dīpya a. 1 To be kindled, inflammable.
தீப்பி tīppi->தீப்பிரம் tīppiram, n. Brilliance; பிரகாசம். (யாழ். அக.)
தீப்பிரம் tīppiram->दीप्र dīpra a. Shining, brilliant, radiant, resplendent; -प्रः Fire.
தீப்பிரம் tīppiram->தீப்பிரயகம் tīppirayakam, n. See தீப்பியம், 1. (சங். அக.) தீப்பு tīppu, n. < தீ³-. Scorching; blackening by fire; தீயாற் கருக்குகை. (சங். அக.)
தீமடு-த்தல் tī-maṭu- , v. intr. < id. +. 1. To kindle fire; நெருப்பு மூட்டுதல். கொலைஞ ருலை யேற்றித் தீமடுப்ப (நாலடி, 331). 2. To throw into the fire; நெருப்பிலிடுதல்
தீ²-> தீய்¹-தல் tīy-, 4 v. intr. < தீ&sup4;.
தீய்²-த்தல் tīy-, 11 v. tr. Caus. of தீய்¹-. See தீ³-. கொதித்திமை தீய்த்தொளிர் செங்கண் (கூர்மபு. அட்டமூர். 3).
தீய்¹tīy->தீய்வு tīyvu, n. Blighting of crops; பயிர் கரிந்துபோகை.
தீயகம் tī-y-akam, n. < தீ&sup4; + அகம். Hell, as a place of fire; [நெருப்புள்ள இடம்] நரகம். (W.)
தீய்¹tī-> தீயல் tīyal, n. . 1. That which is burnt in cooking, or over-cooked; சமையலிற் கருகினது. (W.) 2. A thick dry curry; பொரிக் கறி. (W.) 3. A kind of sauce; குழம்புவகை. Loc.
தீயல் tīyal->தீசல் tīcal, n. 1. That which is overcooked or burnt; சமையலிற் கருகியது.
தீயல்வழி-த்தல் tīyal-vaḻi-, v. intr. < தீயல் +. To scrape off and eat the burnt part of that which adheres to the pot, either from meanness or poverty; உலோபத்தாலாவது வறுமை யாலாவது சட்டிசுரண்டிக் காந்தலுணவைத் தின்னுதல். (W.)
தீ²->தீயவு tīyavu, n. See தீயல், 1. (W.)
தீவகம்¹ tīvakam, n. 1. Lighted lamp, flame; விளக்கு. 2. (Rhet.) Figure of speech in which a word is construed with other words preceding or succeeding, of three varieties, viz., mutaṉilai-t-tīvakam, iṭainilai-t-tīvakam, kaṭainilai-t-tīvakam; முத னிலைத்தீவகம், இடைநிலைத்தீவகம், கடைநிலைத்தீவகம் என மூவகைப்பட்டு ஒரு சொல் ஓரிடத்தினின்று பலவிடத் துஞ்சென்று பொருள்விளக்கும் அணி. (தண்டி. 38.) 3. Decoy-bird, decoy-beast; பார்வை விலங்கு. தீவக மாமென வருவாய் வந்து (சிவப்பிர. பாயி. 8).
தீவட்டி tī-vaṭṭi, n. [T. diviṭi, K. Tu. dīvaṭi, M. tīpaṭṭi.] 1. Torch, flambeau; தீப்பந்தம். இருளறு தீவட்டிக ளெண்ணில முன் செல்ல (பணவீடு. 76). 2. See தீவட்டித்தடியன்.
தீபம்¹ tīpam->தீவம்¹ tīvam, n. Lamp; விளக்கு செம்பொற் றீவங்க ளுமலிதர (கோயிற்பு. திருவிழா.3).
தீபம்¹ tīpam->தீவனம் tīvaṉam, n. 1. Appetite; பசி. 2. Food for animals; fodder, straw for cattle; கால்நடைகளின் உணவு. Colloq.
தீ tī->தீவான்³ tīvāṉ, n. Wretched fellow deserving to be burnt alive; எரிக்கப்படத்தக்க அற்பன். இந்தத் தீவான் என்ன நிலை நிற்கிறான்?
தீபிகை tīpikai->தீவிகை tīvikai, n. Lamp. See தீபிகை. மீன்குழாத்தி னெங்குத் தீவிகை (சீவக. 2325).
தீவிரம் tīviram , n. Sun's ray; சூரியகிரணம். (பிங்.)
தீத்தகம் tīttakam, n. Gold; பொன். (யாழ். அக.)
தீ tī->தீத்தி tītti, n. (யாழ். அக.) 1. Brightness; ஒளி. 2. Beauty; அழகு. 3. Bell-metal; வெண்கலம்.
தீத்தி tītti-> தீத்தகம் tīttakam, n. Gold; பொன். (யாழ். அக.)
தீ tī-> தீத்தம்¹ tīttam, n. தீத்தமுதலைந்தும் . . . வாய்த்தன (சைவச. பொது. 332).-> தித்தம் tittam, n. Effulgence; ஒளி. தித்த தவர் (மேருமந். 1097).
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக