In sanskrit, the word "उप upa" is an upasarga, which means; उप upa ind. 1 As a prefix to verbs and nouns it express- es towards, near to, by the side of, with, under, down (opp. अप). It is also said to have the senses of disease, ornament, command, reproof, killing, wish, resemblance &c. -2 As unconnected with verbs and prefixed to nouns, it expresses direction towards, nearness, resemblance, relationship, contiguity in space, number, time, degree &c., but generally involving the idea of subordination or inferiority;
Moreover the word in Sanskrit, मा 2 is a verb which means nothing but 1 To measure; -2 To measure or mark off, limit; -3 To compare with (in size), measure by any standard;-4 To be in, find room or space in, be contained or comprised in;
The dictionary meaning of उप upa in उपमा upamā is under/lower and मा mā means to estmate. Therefore the meaning of उपमा should be under estimate and nothing else. like wise, उपमानम् should mea under estimation.
The upasarga उप along with मा (verb) is used similar to the upasarga उप along with मानम् (noun) without any difference. Just compare this with oppu (compare, which is noun)+அள- aḷa- , verb ala (to measure, a verb) instead of oppalavai = (Log.) Analogy; உபமானப்பிரமாணம், (oppu[noun which means compare] + அளவை aḷavai (noun, which means measure). In Tamil there is another word to denote simile and logic, Tamilian use the word Oppalavai (a noun which means simile and comparison) and not oppala (a verb, which means to compare). However Sanskrit Pandits uses both upamā (a verb, which means to compare) and upamānam (a noun, which means simile, comparison) without any distinction and difference.
Tamil words upamai and uvamai are not derivation of upamā in Sanskrit .
Let us see the etymological derivation of upamai, uvamai and upamā.
Ul (to match, to compare, be equal, being similar, to connect)→ (u)→ (உவ uva) → உவமி uvami (to compare, to match)
Cf: simile 1393, from L. simile "a like thing," neuter of similis "like". "A simile, to be perfect, must both illustrate and ennoble the subject."
similar 1611 (earlier similary, 1564), from Fr. similaire, from an extended form of L. similis "like," from Old L. semol "together"
resemble 1340, from O.Fr. resembler (12c.), from re-, intensive prefix, + sembler "to appear, to seem, be like," from L. simulare "to copy."
semblance c.1300, "fact of appearing to view," from O.Fr. semblance, semblant "likeness, appearance," from sembler "to seem, appear," from L. simulare "to resemble, imitate," from similis "like". Meaning "person's appearance or demeanor" is attested from c.1400; that of "false, assumed or deceiving appearance" is from 1599. Meaning "person or thing that resembles another" is attested from 1513.
உவமி-த்தல் uvami-, 11 v. tr. To liken, compare; ஒப்புக்கூறுதல். (கந்தரல. 9.)
ఉపమించు upaminṭsu. v. a. To compare.
उपमा upamā 2 P., 3, 4. Ā. 1 To compare, liken; तेनोपमीयेत तमालनीलम् (tenopameeyeta). IN Sanskrit, the word for the meaning "to compare" is not upamā but upameeya. Therefore मा mā is not correct one to denote comparison.
उपमीयेत is purposely ignored while discussing the etymology of उपमा upamā, as the so called suffix मीय could not be explained by Sanskrit Atimedhavis.
(உவ uva)→ உவமம் uvamam, n. Comparison; உவமை. (தொல். பொ. 276.)
உவமச்சொல் uvama-c-col, n.உவமவுருபு. (சீவக. 2490, உரை.)
உவமத்தொகை uvama-t-tokai, n. < id. +. See உவமைத்தொகை. (சீவக. 107, உரை.)
உவமப்பொரு uvama-p-poru, n. < id. +. Comparison based on exact likeness, opp. to உறழ்பொரு; ஒன்றை ஒப்பாகக் கூறும் உவமை. (தொல். சொல். 78, உரை.)
உவமப்போலி uvama-p-pōli, n. < id. +. Variety of simile. See உள்ளுறையுவமம். (தொல். பொ. 299.)
உவமம் uvamam, n.Comparison; உவமை. (தொல். பொ. 276.)
உவமவளவை uvama-v-aḷavai, n. < id. +. (Log.) Analogy, recognition of likeness, one of six piramāṇam, q.v.; ஒப்பளவை. (குறள், 253, உரை.)
உவமவாசகம் uvama-vāsakam, n. < id. +. See உவமவுருபு. (சீவக. 10, உரை.)
உவமவுருபு uvama-v-urupu, n. < id. +. Sign of comparison; உவமைக் குறிக்கும் உருபு. (தொல். பொ. 286, உரை.)
உவமன்² uvamaṉ, n. Comparison; உவமை. உவமனி லிறந்தன (திருவாச. 5, 39).
(உவ uva)→ உவமை uvamai, n. 1. Resemblance, similarity; ஒப்பு. (திவா.) 2. Simile; உவமையணி. (தண்டி. 29.) 3. Parable; ஒட்டணி யாகக் கூறப்படும் நீதிகள். Chr.
உவமை uvamai, n. 1. Resemblance, similarity; ஒப்பு. (திவா.) 2. Simile;
உவமையணி. (தண்டி. 29.) 3. Parable; ஒட்டணி யாகக் கூறப்படும் நீதிகள். Chr.
உவமைத்தொகை uvamai-t-tokai, n. < id. +. (Gram.) Elliptical compound in which the sign of comparison is understood, as in மதிமுகம்; உவமையுருபுதொக்க தொகை. (நன். 366.)
உவமையாகுபெயர் uvamai-y-āku-pe- yar, n. < id. +. A figure of speech in which the thing compared stands for the subject of comparison, as in மயில்வந்தாள்; உவமையான பொரு ளின்பெயர் உவமேயத்திற்கு ஆகிவருவது. (நன். 290, உரை.)
உவமையின்மை uvamai-y-iṉmai, n. < id. +. Incomparableness, transcendence, one of iṟaivaṉ-eṇkuṇam
உவமைசொல்ல, inf. To com pare.
உவமைத்தொகை--தொகையுவ மை, s. The omission of the sign of comparison--as மதிமுகம் for மதிபோன்ற முகம்.
உவமையகத்திணை, s. The rule for illustrating a doctrine by metaphors.உவமையாகுபெயர், s. [in rhetoric.] A kind of metaphor--as when it is said, குயில்வந்தாள், meaning thereby a female thus compared to that sweet-noted bird.
உவமையாய்ச்சொல்ல, inf. To speak allegorically, figuratively.
உவமையின்மை, s. Incomparable ness-as அதுலம்.
உவமிக்க, inf. To liken, compare, to examine the relations things bear to each other, உவமானஞ்செய்ய.
உவமிப்பு, v. noun. Comparison, comparing, ஒப்பிடுகை.
மானம்¹ māṉam, n.1. Computation; கணிப்பு., 2. Instrument or means of measurement; அளவுகருவி. 3. Touch-needle; மாற்றாணி. (திருக்கோ. 335, உரை.) 4. Half a Madras measure; பட்டணம்படியில் அரைப் படி கொண்ட அளவு. (G. Sm. D. I, i, 286.) 5. cf. மான்&sup5;-. Comparison; ஒப்புமை. மானமில்லுயர் மணிவண்ணன் (சீவக. 2747).6. Test; means of knowledge; பிரமாணம். (திருக் கோ. 335, உரை.)
உவமிuvami+மானம்¹ mānam→உவமானம் uvamāṉam, n. மருவுநே ருவமானம் வகுத்திட (சேதுபு. இராமதீ. 36).
உவமானி-த்தல் uvamāṉi-, 11 v. tr. < id. See உவமி-.
உவமி-த்தல் uvami-, 11 v. tr. To liken, compare; ஒப்புக்கூறுதல். (கந்தரல. 9.)
உவமி uvami→(உவமியம் uvamiyam)→ உவமேயம் uvamēyam
உவமேயப்பொருள் uvamēya-p-poruḷ, n. உவமேயம் uvamēyam, n. உபமேயம்.
உu →(உப [upa]) → உபமை, [ upamai] s. Similitude, comparison, &c.--as உவமை.
ఉపమ [ upama ] upama. n. A resemblance, a simile. Also, skill నేర్పు. ఉపమరి upamari. adj. Clever, ready at expedients. ఉపమానము upamānamu. n. A comparison, simile. The object to which a thing is compared. ఉపమించు upa-minṭsu. v. a. To compare. పోల్చు. ఉపమేయము upamēyamu.
In the word suffix मा mā in उपमा upamā is actually derived from மை³ mai which means மை³ mai, part. Suffix (a) expressing an abstract quality or condition, as karumai, poṟumai; பண்புப்பெயர் விகுதியுள் ஒன்று: (b) ending verbal nouns, as ceykiṉṟamai, ceyyāmai; தொழிற்பெயர்விகுதியுள் ஒன்று: (c) ending verbal participles; வினையெச்சவிகுதியுள் ஒன்று. ஒற்றொற் றுணராமை யாள்க (குறள், 589).
உபமை, [ upamai] →उपमा upamā. 1 Resemblance, similarity, equality; -2 (In Rhet.) Comparison of two objects different from each other, simile, comparison; -3 The standard of comparison; -4 A likeness (as a picture, portrait &c. -5 Heresy, irreligious doctrine; -Comp. उपमा द्रव्यम् any object used for a comparison; . -रूपकम् a figure in Rhetoric being a mixture of simile and metaphor.
உப [upa]→உபமானம், [ upamāṉam] s. Object of com parison or that with which any thing is compared, (the opp. of உபமேயம்), உவமிக்கும் பொருள்(uvamikkum porul).
உபமானம், [ upamāṉam]→ उपमानम् upamānam 1 Comparison, resemblance; -2 The standard of comparison, that with which anything is compared; -3 (In Nyāya Phil.) Analogy, recognition of likeness, considered as one of the four kinds of pramāṇas or means of arriving at correct knowledge.
உப [upa]→(உபமியம் uvamiyam)→உபமேயம், [ upamēyam] s. [in rhetoric.] The subject of a comparison--as the face is of the moon, உவமிக்கப்படும்பொருள்.
உபமேயம், [ upamēyam, ]→उपमेय upamēya pot. p. Fit to be likened or compared, comparable with; (with instr. or in comp.);
உப [upa]→உபமிதி upamiti , n. Knowledge of things derived from analogy; உபமா னப்பிரமாணத்தினால் வரும் அறிவு. (தர்க்கபா. 30.)
उपमितिः upamitiḥ f. 1 Resemblance, comparison, similarity; -2 (In Nyāya Phil.) Analogy, inference, deduction, knowledge of things derived from analogy, -3 A figure of speech q. v. -4 A likeness, picture.
Cf:ஒப்பி¹ oppi → ஒப்பிதம் oppitam, n. < ஒப்பு. [T. oppidamu.] (W.) 1. Acceptability, propriety; பொருத் தமாயிருக்கை. 2. Smoothness, levelness; சமம். 3. Fairness, justice, equity; நியாயமாயிருக்கை.
(compare this with मुण्डित muṇḍita मुण्डित p. p. [मुण्ड्-क्त] 1 Shaved. -2 Lopped.. इत ita is a suffix in उपमितिः upamitiḥ)
உபமானம், [ upamāṉam, ] s. Object of com parison or that with which any thing is compared, (the opp. of உபமேயம்), உவமிக்கும் பொருள்.
உ u →ஒ²-த்தல் o-, 11 v. [M. okku.] tr. 1. To resemble; போலுதல். உறுப்பொத்தல் மக்களொப்பன் றால் (குறள், 993). 2. To equal; சமமாதல். உயர் வொப்பில் லாதவர்--intr. 1. To be suited to; to be consistent with; to be appropriate; தகுதியாதல். ஒப்ப நாடி யத்தக வொறுத்தி (புறநா. 10, 4). 2. To be acceptable; சம்மதமாதல். அவனுக்கு ஒத்த விஷ யம். 3. To be of good character; to be well-behaved; ஒழுக்கமுடையராதல். ஒப்பார்மற்றெனைவர் (சீவக. 1543). 4. To be harmonious, be in happy concord; ஒற்றுமைப்படுதல். எத்தால் வாழலாம், ஒத் தால் வாழலாம். 5. To appear as if it were; இல் லாததொன்று இருந்தாற்போலுதல். கமலபாதம் வந் தென் கண்ணினுள்ளன வொக்கின்றதே (திவ். அமலனாதி. 1).
ஒ² o→ஒத்தது ottatu, n. < ஒ-. 1. That which is commensurate with, fit, consistent; தகுதியா னது. ஒத்த தறிவா னுயிர்வாழ்வான் (குறள், 214). 2. That which has the approval of the world; உலகத்தார் அங்கீகரித்தது.
o→ஒத்தல் ottal, n. < ஒ-. 1. Conduct or behaviour in strict conformity with one's own convictions or settled persuation, one of kēḷvi; கேள்வியால் தெளிந்தவற்றில் மனம் ஊன்றிநிற்கை. (பிங்.) 2. Middle, centre; நடு. (திவா.)
ஒ² o→ஒத்திக்கை ottikkai, n.. ஒத்திருக்கை. 1. Resemblance, reciprocal adaptation; ஒப்பு. அதற்கும் இதற்கும் ஒத்திக்கை யிருக்கிறது. 2. Rehearsal; நாடகத்தை முன் ஆடிப்பார்க்கை. 3. Comparing; சரிபார்க்கை. எழுதின பிரதிகளை ஒத்திக்கை பார். 4. Assistance; உதவி. (W.)
ஒ² o→ஒத்திரு-த்தல் ottiru-, v. < ஒ- +. intr. To live in harmony, concord, friendship; இசைந் திருத்தல்.--tr. To be similar to; போன்றிருத்தல்.
ஒ² o→ஒத்து¹ ottu→ ஒத்துப்பார்-த்தல் ottu-p-pār-, v. tr. < id. +. To compare, collate; சரி பார்த்தல். எழுதியதை மூலப்பிரதியோடு ஒத்துப்பார்க்கிறான்.
ஒ² o→ஒப்ப oppa, part. < ஒ-. Adverbial word of comparison; உவமவாய்பாடுகளுள் ஒன்று. (தொல். பொ. 291.)
ஒப்ப oppa → ஒப்பம்¹ oppam, n. < ஒ-. [K. oppa, M. ōppam.] 1. Parallel, comparison, resemblance; ஒப்பு. (W.) 2. Unchangeability, oneness; ஒரு தன்மை. ஒப்பமா யிரண்டற்றொன்றொய் (கைவல்ய. தத் துவவி. 28). 3. Levelness; சமம். (W.) 4. Gloss, polish; மெருகு. (புறநா. 147, 7, 1, உரை.) 5. Or- namentation; அலங்காரம். (கலித். 117, 1, உரை.)
ஒப்ப oppa → ஒப்பளவை oppaḷavai, n. < ஒப்பு + அளவை. (Log.) Analogy; உபமானப்பிரமாணம். (சி. சி. அளவை, 1.)
ஒப்ப oppa → ஒப்பனை oppaṉai, n. < ஒ-. 1. Simile, comparison; உவமை. 2. Proof, evidence; சாட் சியம். 3. Instance, example, parallel; திருஷ் டாந்தம். 4. Likeness, effigy; பாவனை. (W.)
ஒப்பனை oppaṉai → ஒப்பனைகாட்டு-தல் oppaṉai-kāṭṭu-, v. intr. < ஒப்பனை +. 1. To exhibit a likeness, by drawing a picture or by making a bust; ஒப் புக்காட்டுதல். 2. To adduce an illustration or parallel; திருட்டாந்தங்காட்டுதல். (W.) ஒப்பா-தல் oppā-, v. intr. < ஒப்பு + ஆ-. 1. To be similar; உவமையாதல். 2. To equal; நே ராதல்.
ஒப்ப oppa →ஒப்பாரி¹ oppāri, n. < id. + ஆர்-. [K. oppāri.] 1. Equal, peer; ஒப்பு. அவரன்ன ஒப்பாரி. (குறள், 1071). 2. Pretence, hoax, imposture; போலி. நாளு மொப்பாரியாய்வந்த புத்துறவுக்கு நன்மைபலவே செய்குவார் (அறப். சத. 30). ஒப்பாரி² oppāri, n. prob. ஒப்ப + ஆரி-. Lamentation by women making doleful reference to the personal appearance and good qualities of the deceased; அழுகைப்பாட்டு. மகனே யென் றொப்பாரிசொன்னான் (இராகநா. உயுத்த. 81). ஒப்பாரி³-த்தல் oppāri, 11 v. tr. < ஒப்பாரி¹. To resemble, look like; ஒத்தல். பொன்னை யொப் பாரித்து (தேவா. 1200, 10).
ஒப்பாரிக்காரன் oppāri-k-kāraṉ n. < ஒப் பாரி- +. One regarded as a near relative because of his resemblance to a deceased member of the family; இறந்தவனுக்கு ஒப்பாயிருத்தல்பற் றிச் சமீபபந்துவாக மதிக்கப்படுபவன். (W.)
ஒப்பாரிகொள்(ளு)-தல் oppāri-koḷ-, v. tr. < id. +. To regard one as a near relation because of his resemblance to a deceased member of the family; இறந்தவனுக்கு ஒப்பாயிருந் தல்பற்றி ஒருவனைச் சமீபபந்துவாக மதித்தல். (W.) ஒப்பாரியிடு-தல் oppāri-y-iṭu-, v. intr. < ஒப்பாரி² +. To lament the death of a person making numerous references to his or her personal appearance and excellent qualities; செத்தாரைநினைத்துப் புலம்பி யழுதல்.
ஒப்பாரிவை-த்தல் oppāri-vai-.
ஒ² o→ஒப்பி¹-த்தல் oppi-, 11 v. tr. Caus. of ஒ-. 1. To liken, compare; உவமித்தல். இத்துணையே ஒப்பிக்கப்பட்டது (இறை. 1, 23). 2. To distribute in an equal measure among many; விழுக்காடிடு தல். பகழியொப்பித் துள்ளவா றூட்டினானே (சீவக. 798). 3. To prove, demonstrate; நிரூபித்தல். 4. To embellish; to adorn; அலங்கரித்தல். மரகதத்தைக் கடைந்தொப்பித்த தொத்தன (அஷ்டப். திரு வேங்கடத்தந். 93).
ஒப்பிடு-தல் oppiṭu-, v. tr. < ஒப்பு +. 1. To liken; உவமித்தல். 2. To compare with other copies, as manuscripts; to collate; ஒத்துப் பார்த்தல்.
ஒப்பி¹ oppi → ஒப்பிதம் oppitam, n. < ஒப்பு. [T. oppidamu.] (W.) 1. Acceptability, propriety; பொருத் தமாயிருக்கை. 2. Smoothness, levelness; சமம். 3. Fairness, justice, equity; நியாயமாயிருக்கை.
ஒப்பு² oppu → ஒப்பில்போலி oppil-pōli, n. < id. + இல் +. The particle of comparison, pōl, used as a mere expletive without indicating any comparison, as in அவன் இங்குவந்தான் போலும்; ஒப்புமைபு பொரு ளைக்காட்டாத போல் என்னும் இடைச்சொல். (தொல். சொல் 280.)
ஒப்பு² oppu → ஒப்பின்முடித்தல் oppiṉ-muṭittal, n. < id. +. (Gram.) Application of a rule appertaining to one thing to other things also of a similar character, one of 32 utti, q.v.; ஒன்றன திலக்கணத்தை அதுபோன்ற வேறொன்றற்கும் முடிவு செய்தலாகிய உத்தி. (நன். 14.)
ஒப்பு² oppu → ஒப்பின்மை oppiṉmai, n. < id. +. 1. Incomparableness, peerlessness, the quality of being unequalled or unparalleled; நிகரின்மை. 2. Dissimilarity, variation; வேறுபாடு.
ஒ² o→ஒப்பு² oppu , n. < id. [T. K. M. oppu.] 1. Likeness, similarity, resemblance; போலுகை. உறுப்பொத்தன் மக்களொப் பன்றால் (குறள், 993). 2. Beauty, loveliness, grace; அழகு. ஒப்புடை யொரு வனை யுருவழிய (தேவா. 474, 7). 3. Attention, alertness; கவனம். ஒப்பொடு கேட்பமென் றுள்ளம் பற்றியே (திருவாலவா. 42, 13). 4. Uniformity, oneness, consonance; ஒருதன்மை. 5. That which is fit, befitting, proper; ஏற்புடையது. தீர்த்தயாத்திரைக்குச் செல்கை யொப்பல (திருக்காளத். 1, 20). 6. (Log.) Analogy; உவமையளவை. (சி. சி. அளவை, 1.) 7. Consent, approval; உடம்பாடு. 8. A form of marriage. See பிராசாபத்தியம். (இறை. 1, 22.) 9. See ஒப்பாரி². (W.)
ஒப்பு² oppu → ஒப்புக்கழு-தல் oppukkaḻu-, v. < ஒப்புக்கு +. intr. To lament the death of a person for the sake of convention; போலியாக அழு தல்.--tr. To perform a task without putting one's heart into, it, to do a thing reluctantly; மனமொவ்வாமற்செய்தல். ஒப்புக்கு oppukku, adv. < ஒப்பு. For the sake of formality; for the sake of convention; á contre coeur; மனப்பூர்வமாக வல்லாமல். அவன் அதை ஒப்புக்குச் செய்தான். Colloq. ஒப்புப்பொருவு oppu-p-poruvu, n. < ஒப்பு +. Comparison to. See உவமப்பொரு.
ஒப்பு² oppu → ஒப்புமை oppumai, n. < id. Likeness, resemblance, similarity; சமானம். ஒப்புமை தோன் றச் செப்புவ துவமை (தண்டி. 29).
ஒப்புமைக்கூட்டம் oppumai-k-kūṭṭam, n. < ஒப்புமை +. (Rhet.) Bringing together several objects which have an attribute in common among them for comparison; figure of speech in which an object that has to be either commended for its merit, or condemned for its demerit, is mentioned along with several other objects having a similar excellent or base quality as the case may be so as to render the comparison effective and telling; புகழ்தலினும் இகழ்தலிலும் ஒன்றை அதனினும் மிக்கவேறொன்றோடு உவமிக்கும் ஓரலங்காரம். (தண்டி. 78.)
ஒ² o→ ஒவ்வு, [ ovvu, ] கிறது, ஒவ்வினது, ம், ஒவ்வ, v. n. To agree, to be congruous, consistent, to be fit, பொருந்த. ஒவ்வாக்கூட்டிலுந்தனிமையழகு. Solitude is preferable to bad society. ஒவ்வாப்பேச்சுவசையோடொக்கும். An unme rited eulogy is tantamount to a censure.
ஒ² o→ ஒவ்வு, [ ovvu, ] கிறது, ஒவ்வினது, ம், ஒவ்வ, v. n. To agree, to be congruous, consistent, to be fit, பொருந்த. ஒவ்வாக்கூட்டிலுந்தனிமையழகு. Solitude is preferable to bad society. ஒவ்வாப்பேச்சுவசையோடொக்கும். An unme rited eulogy is tantamount to a censure.
ஒ² o→ஒவ்வாப்பக்கம், s. [in logic.] An unnatural comparison or simile, an in congruity or impossibility, பொருந்தாத பட்சம்.
ஒ² o→ஒவ்வாமை, neg. v. noun. Unfitness, unsuitableness, incompatibleness, தகா மை. 2. Unlikeness, non-conformity, பொ ருந்தாமை. 3. Discord, disagreement, dis harmony, இசையாமை. 4. Impracticabi lity, absurdity, impossibility, இயலாமை.
ஒ² o → ஒவ்வுற, inf. To agree with, to be like, பொருத்தமுற. இதற்கொவ்வுறாதால். None is equal to this. (பார.)
ஒ → ஒப்பு² oppu → ஒப்புக்கு oppukku, adv. < ஒப்பு. For the sake of formality; for the sake of convention; á contre coeur; மனப்பூர்வமாக வல்லாமல். அவன் அதை ஒப்புக்குச் செய்தான். Colloq. ஒப்புப்பொருவு oppu-p-poruvu, n. < ஒப்பு +. Comparison to. See உவமப்பொரு.
ஒப்பு² oppu → ஒப்புமை oppumai, n. Likeness, resemblance, similarity which is however not original; சமானம்.
ஒப்புக்குச் சப்பாணி¹ oppukkuch chappāṇi. Substitue player in the game.
ஒ → ஒப்பு² oppu→ஒப்ப oppa →(உப்ப uppa) → உப [ uba ] . A prefix implying that which is secondary, auxiliary, near by, over, together with, less &c.,
உப→ उप upa, Zd. upa ;
உப [ uba ] → Goth. uf ; Old Germ. oba
உப [ uba ] → (சுப suba)→ Lat. sub; Cf: ஆலை ālai , n. Apartment, hall; and சாலை sālai, n. Apartment, hall.
Moreover the word in Sanskrit, मा 2 is a verb which means nothing but 1 To measure; -2 To measure or mark off, limit; -3 To compare with (in size), measure by any standard;-4 To be in, find room or space in, be contained or comprised in;
The dictionary meaning of उप upa in उपमा upamā is under/lower and मा mā means to estmate. Therefore the meaning of उपमा should be under estimate and nothing else. like wise, उपमानम् should mea under estimation.
The upasarga उप along with मा (verb) is used similar to the upasarga उप along with मानम् (noun) without any difference. Just compare this with oppu (compare, which is noun)+அள- aḷa- , verb ala (to measure, a verb) instead of oppalavai = (Log.) Analogy; உபமானப்பிரமாணம், (oppu[noun which means compare] + அளவை aḷavai (noun, which means measure). In Tamil there is another word to denote simile and logic, Tamilian use the word Oppalavai (a noun which means simile and comparison) and not oppala (a verb, which means to compare). However Sanskrit Pandits uses both upamā (a verb, which means to compare) and upamānam (a noun, which means simile, comparison) without any distinction and difference.
Tamil words upamai and uvamai are not derivation of upamā in Sanskrit .
Let us see the etymological derivation of upamai, uvamai and upamā.
Ul (to match, to compare, be equal, being similar, to connect)→ (u)→ (உவ uva) → உவமி uvami (to compare, to match)
Cf: simile 1393, from L. simile "a like thing," neuter of similis "like". "A simile, to be perfect, must both illustrate and ennoble the subject."
similar 1611 (earlier similary, 1564), from Fr. similaire, from an extended form of L. similis "like," from Old L. semol "together"
resemble 1340, from O.Fr. resembler (12c.), from re-, intensive prefix, + sembler "to appear, to seem, be like," from L. simulare "to copy."
semblance c.1300, "fact of appearing to view," from O.Fr. semblance, semblant "likeness, appearance," from sembler "to seem, appear," from L. simulare "to resemble, imitate," from similis "like". Meaning "person's appearance or demeanor" is attested from c.1400; that of "false, assumed or deceiving appearance" is from 1599. Meaning "person or thing that resembles another" is attested from 1513.
உவமி-த்தல் uvami-, 11 v. tr. To liken, compare; ஒப்புக்கூறுதல். (கந்தரல. 9.)
ఉపమించు upaminṭsu. v. a. To compare.
उपमा upamā 2 P., 3, 4. Ā. 1 To compare, liken; तेनोपमीयेत तमालनीलम् (tenopameeyeta). IN Sanskrit, the word for the meaning "to compare" is not upamā but upameeya. Therefore मा mā is not correct one to denote comparison.
उपमीयेत is purposely ignored while discussing the etymology of उपमा upamā, as the so called suffix मीय could not be explained by Sanskrit Atimedhavis.
(உவ uva)→ உவமம் uvamam, n. Comparison; உவமை. (தொல். பொ. 276.)
உவமச்சொல் uvama-c-col, n.உவமவுருபு. (சீவக. 2490, உரை.)
உவமத்தொகை uvama-t-tokai, n. < id. +. See உவமைத்தொகை. (சீவக. 107, உரை.)
உவமப்பொரு uvama-p-poru, n. < id. +. Comparison based on exact likeness, opp. to உறழ்பொரு; ஒன்றை ஒப்பாகக் கூறும் உவமை. (தொல். சொல். 78, உரை.)
உவமப்போலி uvama-p-pōli, n. < id. +. Variety of simile. See உள்ளுறையுவமம். (தொல். பொ. 299.)
உவமம் uvamam, n.Comparison; உவமை. (தொல். பொ. 276.)
உவமவளவை uvama-v-aḷavai, n. < id. +. (Log.) Analogy, recognition of likeness, one of six piramāṇam, q.v.; ஒப்பளவை. (குறள், 253, உரை.)
உவமவாசகம் uvama-vāsakam, n. < id. +. See உவமவுருபு. (சீவக. 10, உரை.)
உவமவுருபு uvama-v-urupu, n. < id. +. Sign of comparison; உவமைக் குறிக்கும் உருபு. (தொல். பொ. 286, உரை.)
உவமன்² uvamaṉ, n. Comparison; உவமை. உவமனி லிறந்தன (திருவாச. 5, 39).
(உவ uva)→ உவமை uvamai, n. 1. Resemblance, similarity; ஒப்பு. (திவா.) 2. Simile; உவமையணி. (தண்டி. 29.) 3. Parable; ஒட்டணி யாகக் கூறப்படும் நீதிகள். Chr.
உவமை uvamai, n. 1. Resemblance, similarity; ஒப்பு. (திவா.) 2. Simile;
உவமையணி. (தண்டி. 29.) 3. Parable; ஒட்டணி யாகக் கூறப்படும் நீதிகள். Chr.
உவமைத்தொகை uvamai-t-tokai, n. < id. +. (Gram.) Elliptical compound in which the sign of comparison is understood, as in மதிமுகம்; உவமையுருபுதொக்க தொகை. (நன். 366.)
உவமையாகுபெயர் uvamai-y-āku-pe- yar, n. < id. +. A figure of speech in which the thing compared stands for the subject of comparison, as in மயில்வந்தாள்; உவமையான பொரு ளின்பெயர் உவமேயத்திற்கு ஆகிவருவது. (நன். 290, உரை.)
உவமையின்மை uvamai-y-iṉmai, n. < id. +. Incomparableness, transcendence, one of iṟaivaṉ-eṇkuṇam
உவமைசொல்ல, inf. To com pare.
உவமைத்தொகை--தொகையுவ மை, s. The omission of the sign of comparison--as மதிமுகம் for மதிபோன்ற முகம்.
உவமையகத்திணை, s. The rule for illustrating a doctrine by metaphors.உவமையாகுபெயர், s. [in rhetoric.] A kind of metaphor--as when it is said, குயில்வந்தாள், meaning thereby a female thus compared to that sweet-noted bird.
உவமையாய்ச்சொல்ல, inf. To speak allegorically, figuratively.
உவமையின்மை, s. Incomparable ness-as அதுலம்.
உவமிக்க, inf. To liken, compare, to examine the relations things bear to each other, உவமானஞ்செய்ய.
உவமிப்பு, v. noun. Comparison, comparing, ஒப்பிடுகை.
மானம்¹ māṉam, n.1. Computation; கணிப்பு., 2. Instrument or means of measurement; அளவுகருவி. 3. Touch-needle; மாற்றாணி. (திருக்கோ. 335, உரை.) 4. Half a Madras measure; பட்டணம்படியில் அரைப் படி கொண்ட அளவு. (G. Sm. D. I, i, 286.) 5. cf. மான்&sup5;-. Comparison; ஒப்புமை. மானமில்லுயர் மணிவண்ணன் (சீவக. 2747).6. Test; means of knowledge; பிரமாணம். (திருக் கோ. 335, உரை.)
உவமிuvami+மானம்¹ mānam→உவமானம் uvamāṉam, n. மருவுநே ருவமானம் வகுத்திட (சேதுபு. இராமதீ. 36).
உவமானி-த்தல் uvamāṉi-, 11 v. tr. < id. See உவமி-.
உவமி-த்தல் uvami-, 11 v. tr. To liken, compare; ஒப்புக்கூறுதல். (கந்தரல. 9.)
உவமி uvami→(உவமியம் uvamiyam)→ உவமேயம் uvamēyam
உவமேயப்பொருள் uvamēya-p-poruḷ, n. உவமேயம் uvamēyam, n. உபமேயம்.
உu →(உப [upa]) → உபமை, [ upamai] s. Similitude, comparison, &c.--as உவமை.
ఉపమ [ upama ] upama. n. A resemblance, a simile. Also, skill నేర్పు. ఉపమరి upamari. adj. Clever, ready at expedients. ఉపమానము upamānamu. n. A comparison, simile. The object to which a thing is compared. ఉపమించు upa-minṭsu. v. a. To compare. పోల్చు. ఉపమేయము upamēyamu.
In the word suffix मा mā in उपमा upamā is actually derived from மை³ mai which means மை³ mai, part. Suffix (a) expressing an abstract quality or condition, as karumai, poṟumai; பண்புப்பெயர் விகுதியுள் ஒன்று: (b) ending verbal nouns, as ceykiṉṟamai, ceyyāmai; தொழிற்பெயர்விகுதியுள் ஒன்று: (c) ending verbal participles; வினையெச்சவிகுதியுள் ஒன்று. ஒற்றொற் றுணராமை யாள்க (குறள், 589).
உபமை, [ upamai] →उपमा upamā. 1 Resemblance, similarity, equality; -2 (In Rhet.) Comparison of two objects different from each other, simile, comparison; -3 The standard of comparison; -4 A likeness (as a picture, portrait &c. -5 Heresy, irreligious doctrine; -Comp. उपमा द्रव्यम् any object used for a comparison; . -रूपकम् a figure in Rhetoric being a mixture of simile and metaphor.
உப [upa]→உபமானம், [ upamāṉam] s. Object of com parison or that with which any thing is compared, (the opp. of உபமேயம்), உவமிக்கும் பொருள்(uvamikkum porul).
உபமானம், [ upamāṉam]→ उपमानम् upamānam 1 Comparison, resemblance; -2 The standard of comparison, that with which anything is compared; -3 (In Nyāya Phil.) Analogy, recognition of likeness, considered as one of the four kinds of pramāṇas or means of arriving at correct knowledge.
உப [upa]→(உபமியம் uvamiyam)→உபமேயம், [ upamēyam] s. [in rhetoric.] The subject of a comparison--as the face is of the moon, உவமிக்கப்படும்பொருள்.
உபமேயம், [ upamēyam, ]→उपमेय upamēya pot. p. Fit to be likened or compared, comparable with; (with instr. or in comp.);
உப [upa]→உபமிதி upamiti , n. Knowledge of things derived from analogy; உபமா னப்பிரமாணத்தினால் வரும் அறிவு. (தர்க்கபா. 30.)
उपमितिः upamitiḥ f. 1 Resemblance, comparison, similarity; -2 (In Nyāya Phil.) Analogy, inference, deduction, knowledge of things derived from analogy, -3 A figure of speech q. v. -4 A likeness, picture.
Cf:ஒப்பி¹ oppi → ஒப்பிதம் oppitam, n. < ஒப்பு. [T. oppidamu.] (W.) 1. Acceptability, propriety; பொருத் தமாயிருக்கை. 2. Smoothness, levelness; சமம். 3. Fairness, justice, equity; நியாயமாயிருக்கை.
(compare this with मुण्डित muṇḍita मुण्डित p. p. [मुण्ड्-क्त] 1 Shaved. -2 Lopped.. इत ita is a suffix in उपमितिः upamitiḥ)
உபமானம், [ upamāṉam, ] s. Object of com parison or that with which any thing is compared, (the opp. of உபமேயம்), உவமிக்கும் பொருள்.
உ u →ஒ²-த்தல் o-, 11 v. [M. okku.] tr. 1. To resemble; போலுதல். உறுப்பொத்தல் மக்களொப்பன் றால் (குறள், 993). 2. To equal; சமமாதல். உயர் வொப்பில் லாதவர்--intr. 1. To be suited to; to be consistent with; to be appropriate; தகுதியாதல். ஒப்ப நாடி யத்தக வொறுத்தி (புறநா. 10, 4). 2. To be acceptable; சம்மதமாதல். அவனுக்கு ஒத்த விஷ யம். 3. To be of good character; to be well-behaved; ஒழுக்கமுடையராதல். ஒப்பார்மற்றெனைவர் (சீவக. 1543). 4. To be harmonious, be in happy concord; ஒற்றுமைப்படுதல். எத்தால் வாழலாம், ஒத் தால் வாழலாம். 5. To appear as if it were; இல் லாததொன்று இருந்தாற்போலுதல். கமலபாதம் வந் தென் கண்ணினுள்ளன வொக்கின்றதே (திவ். அமலனாதி. 1).
ஒ² o→ஒத்தது ottatu, n. < ஒ-. 1. That which is commensurate with, fit, consistent; தகுதியா னது. ஒத்த தறிவா னுயிர்வாழ்வான் (குறள், 214). 2. That which has the approval of the world; உலகத்தார் அங்கீகரித்தது.
o→ஒத்தல் ottal, n. < ஒ-. 1. Conduct or behaviour in strict conformity with one's own convictions or settled persuation, one of kēḷvi; கேள்வியால் தெளிந்தவற்றில் மனம் ஊன்றிநிற்கை. (பிங்.) 2. Middle, centre; நடு. (திவா.)
ஒ² o→ஒத்திக்கை ottikkai, n.. ஒத்திருக்கை. 1. Resemblance, reciprocal adaptation; ஒப்பு. அதற்கும் இதற்கும் ஒத்திக்கை யிருக்கிறது. 2. Rehearsal; நாடகத்தை முன் ஆடிப்பார்க்கை. 3. Comparing; சரிபார்க்கை. எழுதின பிரதிகளை ஒத்திக்கை பார். 4. Assistance; உதவி. (W.)
ஒ² o→ஒத்திரு-த்தல் ottiru-, v. < ஒ- +. intr. To live in harmony, concord, friendship; இசைந் திருத்தல்.--tr. To be similar to; போன்றிருத்தல்.
ஒ² o→ஒத்து¹ ottu→ ஒத்துப்பார்-த்தல் ottu-p-pār-, v. tr. < id. +. To compare, collate; சரி பார்த்தல். எழுதியதை மூலப்பிரதியோடு ஒத்துப்பார்க்கிறான்.
ஒ² o→ஒப்ப oppa, part. < ஒ-. Adverbial word of comparison; உவமவாய்பாடுகளுள் ஒன்று. (தொல். பொ. 291.)
ஒப்ப oppa → ஒப்பம்¹ oppam, n. < ஒ-. [K. oppa, M. ōppam.] 1. Parallel, comparison, resemblance; ஒப்பு. (W.) 2. Unchangeability, oneness; ஒரு தன்மை. ஒப்பமா யிரண்டற்றொன்றொய் (கைவல்ய. தத் துவவி. 28). 3. Levelness; சமம். (W.) 4. Gloss, polish; மெருகு. (புறநா. 147, 7, 1, உரை.) 5. Or- namentation; அலங்காரம். (கலித். 117, 1, உரை.)
ஒப்ப oppa → ஒப்பளவை oppaḷavai, n. < ஒப்பு + அளவை. (Log.) Analogy; உபமானப்பிரமாணம். (சி. சி. அளவை, 1.)
ஒப்ப oppa → ஒப்பனை oppaṉai, n. < ஒ-. 1. Simile, comparison; உவமை. 2. Proof, evidence; சாட் சியம். 3. Instance, example, parallel; திருஷ் டாந்தம். 4. Likeness, effigy; பாவனை. (W.)
ஒப்பனை oppaṉai → ஒப்பனைகாட்டு-தல் oppaṉai-kāṭṭu-, v. intr. < ஒப்பனை +. 1. To exhibit a likeness, by drawing a picture or by making a bust; ஒப் புக்காட்டுதல். 2. To adduce an illustration or parallel; திருட்டாந்தங்காட்டுதல். (W.) ஒப்பா-தல் oppā-, v. intr. < ஒப்பு + ஆ-. 1. To be similar; உவமையாதல். 2. To equal; நே ராதல்.
ஒப்ப oppa →ஒப்பாரி¹ oppāri, n. < id. + ஆர்-. [K. oppāri.] 1. Equal, peer; ஒப்பு. அவரன்ன ஒப்பாரி. (குறள், 1071). 2. Pretence, hoax, imposture; போலி. நாளு மொப்பாரியாய்வந்த புத்துறவுக்கு நன்மைபலவே செய்குவார் (அறப். சத. 30). ஒப்பாரி² oppāri, n. prob. ஒப்ப + ஆரி-. Lamentation by women making doleful reference to the personal appearance and good qualities of the deceased; அழுகைப்பாட்டு. மகனே யென் றொப்பாரிசொன்னான் (இராகநா. உயுத்த. 81). ஒப்பாரி³-த்தல் oppāri, 11 v. tr. < ஒப்பாரி¹. To resemble, look like; ஒத்தல். பொன்னை யொப் பாரித்து (தேவா. 1200, 10).
ஒப்பாரிக்காரன் oppāri-k-kāraṉ n. < ஒப் பாரி- +. One regarded as a near relative because of his resemblance to a deceased member of the family; இறந்தவனுக்கு ஒப்பாயிருத்தல்பற் றிச் சமீபபந்துவாக மதிக்கப்படுபவன். (W.)
ஒப்பாரிகொள்(ளு)-தல் oppāri-koḷ-, v. tr. < id. +. To regard one as a near relation because of his resemblance to a deceased member of the family; இறந்தவனுக்கு ஒப்பாயிருந் தல்பற்றி ஒருவனைச் சமீபபந்துவாக மதித்தல். (W.) ஒப்பாரியிடு-தல் oppāri-y-iṭu-, v. intr. < ஒப்பாரி² +. To lament the death of a person making numerous references to his or her personal appearance and excellent qualities; செத்தாரைநினைத்துப் புலம்பி யழுதல்.
ஒப்பாரிவை-த்தல் oppāri-vai-.
ஒ² o→ஒப்பி¹-த்தல் oppi-, 11 v. tr. Caus. of ஒ-. 1. To liken, compare; உவமித்தல். இத்துணையே ஒப்பிக்கப்பட்டது (இறை. 1, 23). 2. To distribute in an equal measure among many; விழுக்காடிடு தல். பகழியொப்பித் துள்ளவா றூட்டினானே (சீவக. 798). 3. To prove, demonstrate; நிரூபித்தல். 4. To embellish; to adorn; அலங்கரித்தல். மரகதத்தைக் கடைந்தொப்பித்த தொத்தன (அஷ்டப். திரு வேங்கடத்தந். 93).
ஒப்பிடு-தல் oppiṭu-, v. tr. < ஒப்பு +. 1. To liken; உவமித்தல். 2. To compare with other copies, as manuscripts; to collate; ஒத்துப் பார்த்தல்.
ஒப்பி¹ oppi → ஒப்பிதம் oppitam, n. < ஒப்பு. [T. oppidamu.] (W.) 1. Acceptability, propriety; பொருத் தமாயிருக்கை. 2. Smoothness, levelness; சமம். 3. Fairness, justice, equity; நியாயமாயிருக்கை.
ஒப்பு² oppu → ஒப்பில்போலி oppil-pōli, n. < id. + இல் +. The particle of comparison, pōl, used as a mere expletive without indicating any comparison, as in அவன் இங்குவந்தான் போலும்; ஒப்புமைபு பொரு ளைக்காட்டாத போல் என்னும் இடைச்சொல். (தொல். சொல் 280.)
ஒப்பு² oppu → ஒப்பின்முடித்தல் oppiṉ-muṭittal, n. < id. +. (Gram.) Application of a rule appertaining to one thing to other things also of a similar character, one of 32 utti, q.v.; ஒன்றன திலக்கணத்தை அதுபோன்ற வேறொன்றற்கும் முடிவு செய்தலாகிய உத்தி. (நன். 14.)
ஒப்பு² oppu → ஒப்பின்மை oppiṉmai, n. < id. +. 1. Incomparableness, peerlessness, the quality of being unequalled or unparalleled; நிகரின்மை. 2. Dissimilarity, variation; வேறுபாடு.
ஒ² o→ஒப்பு² oppu , n. < id. [T. K. M. oppu.] 1. Likeness, similarity, resemblance; போலுகை. உறுப்பொத்தன் மக்களொப் பன்றால் (குறள், 993). 2. Beauty, loveliness, grace; அழகு. ஒப்புடை யொரு வனை யுருவழிய (தேவா. 474, 7). 3. Attention, alertness; கவனம். ஒப்பொடு கேட்பமென் றுள்ளம் பற்றியே (திருவாலவா. 42, 13). 4. Uniformity, oneness, consonance; ஒருதன்மை. 5. That which is fit, befitting, proper; ஏற்புடையது. தீர்த்தயாத்திரைக்குச் செல்கை யொப்பல (திருக்காளத். 1, 20). 6. (Log.) Analogy; உவமையளவை. (சி. சி. அளவை, 1.) 7. Consent, approval; உடம்பாடு. 8. A form of marriage. See பிராசாபத்தியம். (இறை. 1, 22.) 9. See ஒப்பாரி². (W.)
ஒப்பு² oppu → ஒப்புக்கழு-தல் oppukkaḻu-, v. < ஒப்புக்கு +. intr. To lament the death of a person for the sake of convention; போலியாக அழு தல்.--tr. To perform a task without putting one's heart into, it, to do a thing reluctantly; மனமொவ்வாமற்செய்தல். ஒப்புக்கு oppukku, adv. < ஒப்பு. For the sake of formality; for the sake of convention; á contre coeur; மனப்பூர்வமாக வல்லாமல். அவன் அதை ஒப்புக்குச் செய்தான். Colloq. ஒப்புப்பொருவு oppu-p-poruvu, n. < ஒப்பு +. Comparison to. See உவமப்பொரு.
ஒப்பு² oppu → ஒப்புமை oppumai, n. < id. Likeness, resemblance, similarity; சமானம். ஒப்புமை தோன் றச் செப்புவ துவமை (தண்டி. 29).
ஒப்புமைக்கூட்டம் oppumai-k-kūṭṭam, n. < ஒப்புமை +. (Rhet.) Bringing together several objects which have an attribute in common among them for comparison; figure of speech in which an object that has to be either commended for its merit, or condemned for its demerit, is mentioned along with several other objects having a similar excellent or base quality as the case may be so as to render the comparison effective and telling; புகழ்தலினும் இகழ்தலிலும் ஒன்றை அதனினும் மிக்கவேறொன்றோடு உவமிக்கும் ஓரலங்காரம். (தண்டி. 78.)
ஒ² o→ ஒவ்வு, [ ovvu, ] கிறது, ஒவ்வினது, ம், ஒவ்வ, v. n. To agree, to be congruous, consistent, to be fit, பொருந்த. ஒவ்வாக்கூட்டிலுந்தனிமையழகு. Solitude is preferable to bad society. ஒவ்வாப்பேச்சுவசையோடொக்கும். An unme rited eulogy is tantamount to a censure.
ஒ² o→ ஒவ்வு, [ ovvu, ] கிறது, ஒவ்வினது, ம், ஒவ்வ, v. n. To agree, to be congruous, consistent, to be fit, பொருந்த. ஒவ்வாக்கூட்டிலுந்தனிமையழகு. Solitude is preferable to bad society. ஒவ்வாப்பேச்சுவசையோடொக்கும். An unme rited eulogy is tantamount to a censure.
ஒ² o→ஒவ்வாப்பக்கம், s. [in logic.] An unnatural comparison or simile, an in congruity or impossibility, பொருந்தாத பட்சம்.
ஒ² o→ஒவ்வாமை, neg. v. noun. Unfitness, unsuitableness, incompatibleness, தகா மை. 2. Unlikeness, non-conformity, பொ ருந்தாமை. 3. Discord, disagreement, dis harmony, இசையாமை. 4. Impracticabi lity, absurdity, impossibility, இயலாமை.
ஒ² o → ஒவ்வுற, inf. To agree with, to be like, பொருத்தமுற. இதற்கொவ்வுறாதால். None is equal to this. (பார.)
ஒ → ஒப்பு² oppu → ஒப்புக்கு oppukku, adv. < ஒப்பு. For the sake of formality; for the sake of convention; á contre coeur; மனப்பூர்வமாக வல்லாமல். அவன் அதை ஒப்புக்குச் செய்தான். Colloq. ஒப்புப்பொருவு oppu-p-poruvu, n. < ஒப்பு +. Comparison to. See உவமப்பொரு.
ஒப்பு² oppu → ஒப்புமை oppumai, n. Likeness, resemblance, similarity which is however not original; சமானம்.
ஒப்புக்குச் சப்பாணி¹ oppukkuch chappāṇi. Substitue player in the game.
ஒ → ஒப்பு² oppu→ஒப்ப oppa →(உப்ப uppa) → உப [ uba ] . A prefix implying that which is secondary, auxiliary, near by, over, together with, less &c.,
உப→ उप upa, Zd. upa ;
உப [ uba ] → Goth. uf ; Old Germ. oba
உப [ uba ] → (சுப suba)→ Lat. sub; Cf: ஆலை ālai , n. Apartment, hall; and சாலை sālai, n. Apartment, hall.
கருத்துகள்
கருத்துரையிடுக